Μιλάμε για τα άσχημα που συμβαίνουν, μιλάμε για τις προσωπικές μας αναζητήσεις, τα μεγάλα και μικρά ερωτήματα, μιλάμε για πολλά και πολύ καλά κάνουμε γι' αυτό. Μα που και που να θυμόμαστε και αυτά τα λίγα ή πολλά καλά που συμβαίνουν γύρω μας κάθε μέρα, και ας μην τα αντιλαμβανόμαστε πάντα.
Αφορμή και όχι αιτία για αυτό που θέλω να πω είναι ο Τηλεμαραθώνιο Αγάπης που όπως κάθε χρόνο, διοργανώθηκε και φέτος από την ΕΡΤ σε συνεργασία με την Ελληνική Εθνική Επιτροπή της UNICEF και είχε σαν στόχο την καταπολέμηση της πείνας και του υποσιτισμού των παιδιών παγκοσμίως. 
Κάθε άνθρωπος ή ομάδα ανθρώπων που προσπαθεί, έχει νομίζω ανάγκη την επιβράβευση. Έτσι κι εγώ, θα ήθελα σήμερα από εδώ να στείλω ένα μεγάλο χαμόγελο στην δημόσια τηλεόραση για την ειλικρινή προσπάθεια που εχτές έκανε και κυρίως για τους ανθρώπους της, που χωρίς την ύπαρξή της, ίσως να μην είχαμε την τύχη να βλέπουμε όχι γιατί δεν θα υπήρχαν, αλλά γιατί θα ήταν πολύ ανώτεροι για να χωρέσουν στα κάθε λογής ιδιωτικά συμφέροντα. Ένας από αυτούς, και με μεγάλη διαφορά, είναι η Μαρία Χούκλη που χωρίς επάρσεις και μεγαλοστομίες, αλλά με ουσία, παιδεία και ποιότητα, ξεχωρίζει και επιβάλλεται. Μια αληθινή Κυρία της τηλεόρασης και ένας πραγματικά όμορφος Άνθρωπος. Όταν συναντάς τέτοιους ανθρώπους, ζεσταίνεται η καρδιά σου. Κατά τα λοιπά, και εχτές είδαμε πρόσωπα της τηλεόρασης που προσπάθησαν, για ακόμα μια φορά, ως γνήσιοι πολιτικάντες, να προβληθούν μέσα από μια τόσο σεμνή και ανιδιοτελή προσπάθεια. Μα τέτοιους ανθρώπους πάντα θα βλέπουμε. Σημασία όμως δεν έχουν αυτοί, σημασία έχει μόνο να μην παρασυρόμαστε από αυτούς ξεχνώντας τελικά εκείνους που πραγματικά αξίζουν το χειροκρότημα.
.jpg)
.jpg)
21 σχόλια:
Για να πας μέχρι το παράθυρο κάνεις 50 ώρες , αλλά όταν σε κάνουν να χαμογελάς , πετάς τις αναρτήσεις την μία πίσω από την άλλη :)
Νομίζω ότι η ενέργεια σου είναι πολύ επιλεκτική στο ξόδεμα :)δεν ειναι κακό αυτό :)
Καλό βράδυ κούκλα μου !!!
Γεια σου Kryouli μου!
Αυτή τη φορά, έφτασα λίγο νωρίτερα στο παράθυρο, μικρή πρόοδος ε; ;-)
Είναι έτσι όπως τα λες, και όλο αυτό, μου μοιάζει περισσότερο με ενθουσιασμό που έρχεται και φεύγει, και τη μια στιγμή με ξεσηκώνει και την άλλη με εξαφανίζει. Ακόμα προσπαθώ να μάθω να διαχειρίζομαι την ενέργεια που μου αναλογεί μα δυστυχώς με παταγώδη αποτυχία! Συμβουλές κάτι παραπάνω από δεκτές!! :))
Α! Καλό βράδυυυυυυυυυυυυ!
Καλέεεεεεεεεεεεε τι παιδί είσαι συ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
Αγιος Βασίλης κανονικός !!!!!!
τι καλούδια μούφερες !!!!
(άμα έτσι είναι οι τεμπέλες τότε ΖΗΤΩ ΟΙ ΤΕΜΠΕΛΕΕΕΕΕΕΣ)
πολύ με συγκίνησες καλό μου μουλαρόσκυλο !!
(δεν τα έψαξα γιατί δεν προκάμνω !!!!)
και είχα και πρόβλημα με το γέρικο κομπιουτεράκι μου....
και για να το γιατρέψω πρέπει να το αποχωριστώ αρκετά και δεν το αποφασίζω.... !!!!!!
σου σκάω δυό τεράαααααστια φιλιά και φεύγω τρέχοντας !!!
Γεια σου ξωτικούλι μουυυυυυυυυυυ!
Γιατί εσύ βρε, τι παιδί είσαι; Όχι πες μου, που για όλους νοιάζεσαι!! Τι ωραία που τα γράφεις βρε ψυχή μου, και γω χάρηκα που χάρηκες :)Άσε ξωτικούλι, και μένα ο υπολογιστούλης κολπάκια μου κάνει και καμιά ώρα φοβάμαι μην πάθω εγώ κανένα κόλπο! Μου φαίνεται τους έχουμε αλλάξει τα φώτα!! χεχε
Σήμερα είμαι στην πόλη και είναι πολύ όμορφα επειδή αύριο είναι του Αγιού και είναι όλα γιορτινά και μουσικοστολισμένα! Αχ βρε ξωτικούλι, μια μέρα θα χαρώ πολύ να έρθεις με την οικογένειά σου και να βολτάρουμε όλη μέρα στα καντούνια!
τι γλύκα η ευχή σου μωρέ.
άντε και θα με πάρουν τα ζουμιάαααααααααα.
(πάω να ψάξω πάλι το δωράκι σου χιχι)
nn
Tο είδες με μπέρδεψες...
Μην υπερηφανεύεσαι όμως.Δεν είναι και δύσκολο να μπερδέψεις ένα δυσλεκτικό fractal.
Λοιπόν πήγα και το είδα και σε ευχαριστώ που μου το σφύριξες...
..
..
Ήθελα από χθες να σου το μηνύσω, αλλά είπα να κάνω αρχή στην καινούρια σου ανάρτηση και έτσι περίμενα μέχρι σήμερα.
Τίποτα όμως...
Καλά, δεν πειράζει. Το αφήνω εδώ.
Πάω τώρα.. τρέχω να τραβήξω τις βαρειές κουρτίνες από τις μπαλκονόπορτες της ομίχλης...
Έξω έχει ένα πανέμορφο λαμπερό ήλιο που σε κάνει να γέρνεις προς τα εκεί το κεφάλι σου. Ακριβώς όπως τα ηλιοτρόπια.
Φιλιά και αγκαλιές και καλημέρες..
Φρακταλάκι μου καλό, εκτός από πεισματάρικο είσαι και πειραχτήρι! Αχ τι να κάνω με σένα δεν ξέρω, μου φαίνεται θα ξαναβαφτιστώ!! Το n είναι νου και το v είναι βου είπαμε! Μην τα ξαναλέμε, μπαααααα!
Ναι,ναι, να πας στον ήλιο και εκτός από τις κουρτίνες, να ανοίξεις και τις μπαλκονόπορτες, αρκετή ομίχλη γέμισε ο κόσμος. Και να πεις πως βοηθάει; Τότε πάει στο καλό, αλλά αυτή μόνο χειρότερα τα κάνει. Και τίποτα δεν αλλάζει από τα γραμμένα. Οπότε, ας ξεχνιώμαστε και εμείς καμιά φορά, έτσι, για αλλαγή, μήπως και πάρει και λίγο θάρρος και ο ταλαίπωρος ο ήλιος που προσπαθεί, προσπαθεί αλλά πάντα κάτι μένει.
Αγκαλιά μεγάαααλη τεμπελομουλαρόσκυλη και καλημέρα ηλιόλουστη και ελπιδοφόρα :))
Κατάλαβα...κατάλαβα...
Το ήττα είναι βου και μαζί β-η, κάνουν β-ήτα...
Εν τάξει δεν ξανακάνω λάθος...
Όχι ποτέ...ποτέ...
Τουλάχιστον εδώ...
Πρόσεξε μόνο μην κάνεις εσύ.....
Πρόσεξε...το φοβάμαι..μπρρρρρρρρ
Τρέχα στον ήλιο τον καλό, τον ηλιάτορα..
Πάρε και τον Ρίτσο μαζί σου εκεί στη Λιακάδα...
Σώπα τεμπελομουλαρόσκυλο...Σώπα και άκου:
"Ω Το γλυκό παραμύθι της κρύας βραδιάς,
π'άνθησε κ΄έσβυσε μες στο στενό φέρετρό μου!
Σάπιοι οι καρποί της μεγάλης σοδειάς
και μπρος στα πόδια μου χάσκει το χάος του τρόμου.
Πάνω στην πλήξη των πάγων περνώ σιωπηλός
κι ό,τι στο χιόνι έχω γράψει το κρύβει άλλο χιόνι,
κι ό,τι ήταν όνειρο χτές, έχει γίνει πηλός,
και τις νεκρές πολιτείες η σκέψη στοιχειώνει..
Ίδιος εξόριστος έφυγα, δίχως οργή,
προς τις εκτάσεις της έκστασης κι άφησα πίσω
τ΄άσπρα φτερά να ραμφίζουν νωθρά οι πελαργοί
αν κ΄ είχα τόσα πολλά να χαρώ, ν΄αγαπήσω...
κλπ...κλπ...
Πρόσεξε τεμπελομουλαρόσκυλο μην τεμπελιάσεις και δεν διαβάσεις σωστά!
θα εξεταστείς επ' αυτού....
καλό διάβασμα
Και φιλια....πόσα..
Ε..εγώ δεν βαριέμαι τα δίνω απλόχερα σε όποιον αρέσουν.
Εδώ είμαι και γω, έλειψα λίγο γιατί είχα να μελετήσω (Ρίτσο) αλλά γύρισα.
Ώστε κατάλαβες; Μπράβο φρακταλάκι μου! Τώρα πες μου και μένα να καταλάβω!! Γιατί ούτε και ξέρω πλέον πώς με λένε, βήτα, νήτα, nouβητα ή νουνήτα..ή μήπως νουνού εβαπορέ? Πάει, το 'χασα και αυτό το λίγο που 'χα!
Πού να τρέξω ψυχή μου; Σε ποιον ήλιο, που έριξε ένα χαλάζι σαν το κεφαλι μου! Αλλά σε τούτο τον τόπο τα δένδρα έχουν κάνει ειδική σύμβαση με τον ουρανό και δεν τους χαλάει χατίρι, γι' αυτό και δεν παραπονιέμαι.
Φρακταλάκι μου καλό, ένα τέτοιο ποίημα τη φορά να μου γραφεις να με φτιάχνεις! Λέγε, λέγε εσύ, δεν με τρομάζεις, είμαι και γώ μια πεισματάααρα ουουουουου!
Τώρα μπορείς να με εξετάσεις αν θες, ναι, και αν θες να μάθεις παρακαλώ δεν τεμπέλιασα! Αλλά την επόμενη φορά να μου βάλεις κάτι πιο δύσκολο. χεχε ;)
Και να μην πας εξόριστο πουθενά!! ΑΚΟΥΣ;;;
Φιλιά και από μένα (μα σώνει πια με αυτά τα φιλιά, κατσιάσαμε!! μπααααααα :)))
Σήμερα θα κάτσω να μιλήσω μόνη μου με τον εαυτό μου, γιατί σήμερα δεν είμαι και πολύ καλά, και γιατί σήμερα μου φεύγουνε τα άτιμα που είχε πει μια μέρα και το αγαπημένο μου φράκταλ, μέχρι και όνομα άλλαξα σήμερα...τόσο καλά. Φτερό στον άνεμο, ναι, γιατί έτσι ένιωσα πολύ έντονα, σήμερα. Και το παράξενο της ζωής είναι πως όταν πιο πολύ θες κάποιον για να μιλήσεις, τότε εξαφανίζονται όλοι, ή εξαφανίζεσαι εσύ και νομίζεις πως εξαφανίζονται οι άλλοι, δεν ξέρω...Ξέρω μόνο πως η ζωή είναι..άστο να πάει καλύτερα, το δύσκολη είναι πολύ λίγο για να πεις. Τι να γίνει...πορευόμαστε με τον Κόσμο που έχουμε, ε;
A.....Ζαβολιάρικο φτερό!!!!!
Σε τσάκωσα βρε....
Γιατί μου είσαι μελαγχολικό.
Αν μπορούσα να σου έλεγα κάτι ξέρεις τι θα ήταν...
Πως να στο πω ρε γαμώ το..
1- Το βιβλίο είναι ένα πουλί, από εκείνα που φέρνουν τα παιδιά, αλλά αν του το ζητήσεις θα σε πάρει μαζί του, καθώς θα γυρίζει πίσω μόνο του.. Γιατί του αρέσει η συντροφιά..(με την προϋπόθεση όμως, ότι θα περάσει από εκεί κοντά, ώστε να ακούση το κάλεσμά σου...)
2-Ο έρωτας γεννιέται από την διακαή επιθυμία μας να αιχμαλωτίσουμε το αιώνιο σε μιά μόνο στιγμή..
(Υπό την προϋπόθεση πως ο άλλος δεν θα θέλει να αιχμαλωτίσει την τόσο ζωντανή λαχτάρα της ψυχούλας σου για την δική του αιωνιότητα...
3-Αυτό που πιό πολύ πονάει το δένδρο όταν το κόβουν είναι γιατί το τσεκούρι έχει λαβή από ξύλο..
Αρκετά για σήμερα..
Μάθετα καλά Και μην στεναχωριέσαι που δεν έχεις άνθρωπο να μιλήσεις...Ξέρεις πόσοι μιλούν ...
Nα περιμένω ή θα πας για ύπνο..
Θα περιμένω
αχ βρε φρακταλάκι μου, με συγκίνησες και τώρα χειρότερα τα κάναμε, σε ευχαριστώ...
Καλύτερα είμαι τώρα, είδα λίγο τη χαζοτηλεόραση και ξεχάστηκα, καμιά φορά με πιάνει και δύσκολα το λέω, σήμερα δεν ξέρω τι με έπιασε, είσαι μεγάλη καρδιά, το ξέρεις; Ήδη με βοήθησες.
ΛΟιπόν πάμε παρά κάτω....
Μάλλον είσαι καλή μαθήτρια..
4-μ Το πιό ανθρώπινο που έχει ο δρόμος είναι η στροφή..
Εδώ και τώρα κλείσε τα μάτια σου και φαντάσου πως περπατάς σε ένα ίσιο δρόμο... Μακρυά βλέπεις μια στροφή.
Λες... τι να είναι εκεί πίσω..
Να είναι μεγάλα δέντρα που σκύβουν όσο πιό χαμηλά μπορούν για να τα ακουμπήσω... Θέλουν το χάδι μου...
Να έχει ένα μικρό ποταμάκι?...
Λες
Κάτι μου φέρνει ετούτο εδώ.. Να το. Ένα ξερό φύλλο που το κουβαλά από πολύ μακρυά
Να έχει ένα καλύβι...
Λες κάποιος με περιμένει και έχω αργήσει..Τρέχεις..
Ποιός όμως να είναι αυτός ο κάποιος????
Είναι κάποιος που σου χαμογελά σε κοιτά και σε πιάνει από το χέρι για να σου δείξει τον κήπο του...
Ωραίααααααα!!!!!
Η συνέχεια αύριο γιατί δεν είναι πολύ απλή...
Εδώ τα πράγματα δυσκολεύουν..
Τώρα χρειάζομαι εγώ βοήθεια....
Πρός όλους τους φίλους και φίλες :
διαβάστε τα τελευταία σχόλια στης Νέλλης .μετά απο προτροπή του Γκιώνη σκεφτήκαμε ως μια κίνηση πίεσης (αντί να μένουμε στα λόγια)
να ανεβάσουμε όλοι όσοι συμφωνούν την ανάρτηση της
Νέλλης, ίσως απο αύριο και μέχρι και την Δευτέρα τουλάχιστον.
Κάθε άλλη σκέψη ευπρόσδεκτη.
ευχαριστώ.
Τα μαθήματα πολύτιμα καλό μου φράκταλ, ιδιαίτερα όταν προέρχονται από ανθρώπους σαν κι εσένα. Εχτές λίγο μετά το δεύτερο μήνυμα κόπηκε η σύνδεση λόγω κακοκαιρίας και γι' αυτό ζητώ συγνώμη αν σε έκανα και περίμενες. Ελπίζω να είσαι καλά και να μη σε στενοχώρησα, σου στέλνω μεγάλο χαμόγελο και φιλιά πόσα; Πολλά.
Α.... το βρήκα...
Λοιπόν ΦΤΕΡΟ μου. Ξέρω πολύ καλά πως οι άνθρωποι με πράξεις ή με παραλήψεις πολλές φορές χωρίς να το καταλάβουν δημιουργούν αισθηματα άσχημα στους άλλους..
Λοιπόν blogger που έχω εμπιστοσύνη στην κρίση του, μου είπε πως το πιό πάνω ποίημα του Ρίτσου που σπου έστειλα ήταν ανάρμοστο, πιθανότατα σε πίκρανε και ίσως θα μπορούσε να ήταν η αιτία που θέλεις να φύγεις από εδώ..
Άκου λοιπόν:
Εκείνες τις μέρες είχα τις μαύρες μου.. (Όχι που άλλες μέρες δεν τις έχω. Τα έχουμε πει) Αλλά το ποιημα αυτό (που το ξαναδιάβασα τώραεδώ)όντως είχε μια πένθιμη ατμόσφαιρα. Δεν το διάλεξα φυσικά για να σου το στείλω, Ήταν ανοιχτή η σελίδα μπροστά μου όταν σκέφτηκα να σου στείλω ένα ποίημα από αυτά που διάβαζα.
Αν μου πεις τώρα από ΄ποιά συλλογή ήταν ούτε και ξέρω να σου πω. Εδώ στα ράφια του δωματίου μου έχω τα τα βιβλία που διαβάζω στο κρεββάτι. Και τα άπαντα του Ρίτσου είναι τρεις τόμοι.
Ακόμα και αν ψάξω θα δυσκολευτώ πολύ να το βρω.
Αυτά σου τα γράφω για να μην σου περάσει από το μυαλό πως είχα κάποιο λόγο να σου στείλω αυτό το πένθιμο ποίημα, που εξέφραζε βέβαια εκείνη τη στιγμή την ψυχολογία μου..
Αν σε στεναχώρησα λοιπόν θα σε παρακαλούσα να με συγχωρήσεις, αν και ξέρω πως αυτό το ποίημα δεν είναι ο λόγος που θέλεις να φύγεις, αν φύγεις τελικά.
Όπως και νάχει, και επειδή το ξαναδιάβασα από εδώ αυτό το ποίημα και σκέφτηκα πως πιθανόν ο φίλος να είχε δίκιο, ζητώ συγνώμην και παλι.
Και τώρα τι να κάνω για να ξεσοβαρέψουμε? Τρέχω να φέρω τα Άπαντα του συμπατριώτη μου του Σουρρή.
Κάτι θα βρω εκεί
Μη φύγεις περίμενε
Λοιπόν Από την "σύντομο αυτοβιογραφίαν " του
Εγω Γεώργιος Σουρής, ιππότης του Σωτήρος
και Χιώτης διαβολώλολος αστείου χαραχτήρος
επιχειρώ να σας ειπώ ξνρώς και εν συντομία
τα μάλλον σπουδαιότερα του βίου μου σημεία
προτού οι βιογράφοι μου καθ όλα μ.ανατάμουν
κι εις όλην την υφήλιον ρεντίκολον με κάμουν"
Και συνεχίζει το πατριωτάκι να σατηρίζει τον εαυτό του
και τους συμπατριώτες μας..
Βλέπεις πως και εμείς δεν πάμε πίσω σε λωλάδες...
"ποιός ολίγον ποιός πολύ
όλοι οι Χιώτες ειν λωλοί"
Φιλιά Μπρε...και πολύ το χάρηκα
και τρέχω για τη λίστα..
....τώρα κατάλαβα γιατί εμείς ταιριάζουμε...μας λένε τους Κερκυραίους ζουρλούς αλλά είστε κι εσείς..ουυυυυυυυυυυυυυυυυ
Μπρε τρελό πλάσμα,δε μου λες, τι έπαθες βραδιάτικα και μου καταχώνιασες εδώ μια ανάρτηση για ένα ποίημα λέει που είχε λέει πένθιμη ατμόσφαιρα;!!!!!!!!!
Ε έτσι είναι τα περισσότερα ποιήματα, δηλάδη τι να κάνουμε; Να κρεμάσουμε το Ρίτσο;; Δεν γίνεται!
Λοιπόν, το ξεχνώ το ποίημα γιατί δεν βγάζω άκρη..πάμε στο άλλο θέμα τώρα...
Θα με τρελάνετε όλοι σήμερα μου φαίνεται...μάλλον εγώ φταίω που μπερδευτήκατε όλοι...και εξηγώ...τι μου λες και εσύ και η Μάργκο ότι θέλω να πάω να φύγω ε;;;; Πού στο καλό να πάω;; Βρε 'σεις.... μπας και είδατε κανένα κακό όνειρο και δεν μου το λέτε ή μου το λέτε με τρόπο;;;;;;;;;;;;;;
Μόνο να κάνω και λίγη δουλειά είπα η τεμπέλα και 'σεις τρομάξατε!!!!
Τελικά μου φαίνεται εσείς δεν θα με αφήσετε να αγιάσω!!!!!!!!!!!
Μωρέ μήπως είστε και 'σεις τελικά τεμπέληδες και δεν το λέτε? αχαχαχα
Α τώρα θα σοβαρευτώ δεν γίνεται, γιατί αν υποψιαστώ πως στενοχωρήθηκες για κάτι Α Ν Υ Π Α Ρ Κ Τ Ο τότε στ' αλήθεια να φύγω!!
Πώς είναι δυνατόν να με πειράξει κάτι που ούτε καν θυμόμουν;;;;;;;
Και πόσο κουτή ήμουν που σας έκανα από λάθος να νομίσετε πως θέλω να φύγω, ΔΕΝ ΦΕΥΓΩ ΛΕΜΕ! μπααααααααα
Φρακταλάκι μου καλό....όπως κατάλαβες μάλλον εγώ πρέπει να ζητήσω συγνώμη που εξαιτίας μου στενοχωρήθηκες..και το χειρότερο.. ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΟ! Το διαδίκτυο καμιά φορά είναι πολύ άτιμο γιατί μπορεί να μπερδέψει ανθρώπους που με πολλά κοινά και κυρίως με τις ίδιες ευαισθησίες.
Σε ευχαριστώ από καρδιάς για όλη την αγάπη σου,
Φιλιάαααααααααααααααααααααααααα
Δημοσίευση σχολίου