Καλό μήνα (ε;;)

Δεν είπα καλό χειμώνα, το τονίζω! χεχε ;) :)

Καλό μήνααα. Βιάστηκα ε;; Είπα, Κυριακή είναι, ωραίο καιρό έχει, αξιώθηκα να ξυπνήσω και νωρίς, πάει για πρωτομηνιά!
Βασικά, αφορμή έψαχνα για να μιλήσω. Είστε καλά; Πώς κυλάει η ζωή; Γρήγορα, αργά; Πώς τα περνάτε; Πείτε μου, θα χαρώ να μάθω. Ελπίζω, πάνω-κάτω, καλά. Αυτό το πάνω-κάτω είναι η ουσία νομίζω, η ισορροπία δηλαδή.
Μου λείψατε.
Κι εγώ εδώ ήμουν όλο αυτό τον καιρό. Άλλο που δεν έγραφα, πάντα έριχνα τη ματιά μου. Το καλοκαίρι πράγματι δούλευα, από τα μέσα όμως του Σεπτέμβρη τα πράγματα ήταν ήδη αρκετά ήσυχα. Άρα δεν ήταν αυτός ο λόγος της απουσίας μου. Μην ακούτε που λέω καμιά φορά περί δουλειάς, μπούρδες. Για αναζήτηση πιθανών αιτιών, βλ. τίτλο ιστολογίου.
Σήμερα, όμως, ήθελα να μιλήσω κι εδώ, περισσότερο για να κρατήσω την επαφή μαζί σας. Και με το που το σκέφτηκα, να σου μία μία άρχισαν να ξεμυτούν οι σκέψεις. Συσσωρευμένες, παλιοεγωίστριες σκέψεις που τσακώνονταν για το ποια θα βγει πρώτη.
Και είπα να τις αφήσω.

Σκέψη πρώτη: «Και δεν μου καίγεται καρφί»
...είδατε που σας έλεγα; Η πιο εγωίστρια βγήκε πρώτη - έχω σοβαρές υποψίες πως εμφανίστηκε καβάλα στο παπάκι του Νικόλα - αφού βέβαια ποδοπάτησε, έσπρωξε και τραυμάτισε όλες τις άλλες.
- Και για ποιο πράγμα παρακαλώ δεν σου καίγεται καρφί;
- Για πολλά για τα οποία πρώτα μού καιγόταν.
- Με φώτισες.
- Άμα δεν σου φτάνει, άναψε και καμιά λάμπα.
- Πάμε καλύτερα στην επόμενη γιατί αυτή σε λίγο θα μας δείρει κιόλας.
   Σκέψη δεύτερη ακούει; Παρακαλώ, παρακαλώ, περάστε.
- Πέρασα. Είμαι η σκέψη αριθμός δύο: «καλές οι αναλύσεις αλλά λείπει η δράση»
- Τι εννοείς;
- Εννοώ με λίγα λόγια, πως όλο λόγια είμαστε αλλά ουσία μηδέν. Πρέπει να βρούμε τρόπους να εκτονώσουμε την αξόδευτη ενέργεια πριν αυτή μας πνίξει. Ειδικότερα οι νέοι οι οποίοι μοιάζουν να είναι απόντες από την κοινωνία μας. Αλλά κι εμείς οι τριάντα φεύγα, πάλι πρόβλημα έχουμε. Κι εμείς απόντες είμαστε. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ. Οι μόνοι που ακόμη το παλεύουν είναι οι λίγο παλαιότεροι αλλά ως πότε θα βγαίνουν μπροστά από εμάς, για εμάς;
- Κι εσύ όμως, το ίδιο λάθος δεν κάνεις; Δυστυχώς κι εσύ, λόγια είσαι.
- Ναι, γιατί νιώθω πως δεν ξέρω τον τρόπο να αντιδράσω σε όσα με ενοχλούν. Να συμμετέχω σε πορείες; Την τελευταία φορά που συμμετείχα, ήταν πριν 2 χρόνια σε μια εκδήλωση διαμαρτυρίας για το νέο νοσοκομείο-φάντασμα του νησιού. Ήμασταν 30-40 άνθρωποι, οι συνήθεις ύποπτοι. Ήταν μια σιωπηλή διαμαρτυρία. Λίγοι μας έδωσαν σημασία. Το νοσοκομείο βέβαια, ακόμη να λειτουργήσει. Οι πανάκριβοι εξοπλισμοί του κοντεύουν να σκουριάσουν από την πολυκαιρία, χρόνια τώρα, στα κιβώτια. Να συμμετέχω σε γκρουπ διαμαρτυρίας στο facebook; Το κάνω. Αλλά και τι έγινε; Να συμμετέχω σε ομάδες συζήτησης στο διαδίκτυο; Κι αυτό το κάνω, όσο μπορώ γιατί θέλει και πολύ χρόνο. Αλλά και πάλι τι αλλάζει;
- Με την ψήφο σου ίσως;
- Ναι, με την ψήφο μου. Αλλά και πάλι, πίστεψέ με, δεν ΕΧΩ ΙΔΕΑ ποιο από όλα τα κακά είναι το χειρότερο. Γιατί, αυτό δεν είναι το θέμα; 
- Ο χρόνος σας έληξε. Ευχαριστούμε. Η επόμενη παρακαλώ.
- Έφτακα! Με λένε Σκέψη τρίτη: «ωραία είναι η ζωή»
- Εσύ από πιο κεφάλι ξεφύτρωσες;
- Από αυτό καλέ! (Ντουκ, Ντουκ) Το μεγάλο!!
- Είσαι σίγουρη;;; Μήπως ξεγλίστρησες από κανένα διπλανό κεφάλι;;
- Όοοοοοοχι!!! χιχιχιχι
- Μήπως είσαι μεταλλαγμένη σκέψη;;;
- Όχι λέμεεεεεεε, μπαααααααα.
- Πολύ καλά.
- Εντάξει; Εγκρίθηκα;;;
- Ναι, εγκρίθηκες αλλά υποσημείωση για περαιτέρω εξέταση. Να περάσει η τέταρτη.
- Σκέψη τέταρτη: «Είναι σκατά η ζωή»
- Ε, είπα κι εγώ!!
  Έλα, έλα κι εσύ μικρούλα, μην ντρέπεσαι....παρουσιάσου.
- Είμαι η Σκέψη πέμπτη. Ήθελα να πω, πως, πως...
- Πως;;
- Πως...θέλω να παίξουμε! Αυτό..
- Α καλά, ξεφύγαμε τελείως. ...και τι θες να παίξουμε παιδάκι μου;
- Παιχνίδι.
- Κάτσε να το πάω αλλιώς μήπως και συνεννοηθούμε..
  Και τι παιχνίδι θες να παίξουμε παιδάκι μου;
- Παιχνίδι για παιδιά!
- Ναι, μάλιστα..παιχνίδι για παιδιά...ξέρεις κάτι όμως;; Για να παίξουμε το παιχνίδι, θα πρέπει πρώτα να πας σε εκείνο το ντουλάπι, το βλέπεις;
- Ναι, το βλέπω.
- Ωραία. Πρέπει να πας εκεί λοιπόν και να κάτσεις μέσα σε αυτό μέχρι να σε φωνάξω γιατί πρέπει πρώτα να μαζευτούμε όλα τα παιδάκια, κατάλαβες;
- Κατάλαβα!
- Ωραία. Αλλά πρόσεξε, μη βγεις αν δεν σε φωνάξω γιατί θα σε φάει ο κακός ο λύκος. Εντάξει;
- Εντάξει. Και θα 'ναι πολλά παιδάκια;
Ουυυυ, μιλούνια! Άει στο καλό τώρα.
Έκτηηηηηη; Πέρασε αμέσως και γρήγορα.
- Έκτη σκέψη: «ΕΙΣΑΙ ΤΕΡΑΣ» ...αυτό μου βγήκε αυθόρμητα, ακούγοντας τον προηγούμενο διάλογό σου. Σα δε ντρέπεσαι λέω εγώ! Φτου σου!! Ακούς εκεί να κλείσει το παιδί στο ντουλάπι...
- Ναι, αλλά τώρα έχασες τη σειρά σου άρα και την αρχική σκέψη σου.
- Σου απαντώ με τη "Σκέψη πρώτη" αλλά στο πιο γαλλικό:  χέστηκα!
...- Έβδομη Σκέψη: «καλή χρυσή η σκέψη, αλλά θέλει πολύ χρόνο μωρέ αδερφάκι μου, και βαριέμαιιιιιιι»
- Αυτό;;
- Θες κι άλλο;
- Όχι, εντάξει.
- Τι βαριέσαι πιο πολύ;
- Από το στρώσιμο του κρεβατιού το πρωί, μέχρι το ξεστρώσιμο το βράδυ. Σαφές;
- Σαφέστατο. Ευχαριστούμε, ποια έχει σειρά; Άντε, αργήσαμε.
- Εγώ! Σκέψη όγδοη: «Γιατί;»
- Με ρωτάς;
- Όχι, νομίζω πως είμαι ρητορικό ερώτημα. Τελικά, έκανα λάθος;
- Αυτό τώρα, θα πιαστεί ως υποερώτημα. Θες απάντηση στο υποερώτημα;
- Πολύ.
- Δεν ξέρω. Λυπάμαι. Εσύ μόνο το ξέρεις αυτό.
- Τι πρέπει να κάνω;
- Δεύτερο υποερώτημα δεν δικαιούσαι. Επόμενος παρακαλώ.
- Σκέψη ένατη: «Αχ..»
- Τι αχ καλέ;;
- Πονάει η μέση μου ρε! Τόση ώρα καθιστή να γράφω!!
- Άντε παιδιά, να τελειώνουμε, ελάτε τώρα και οι τελευταίες.
- Σκέψη δέκατη: «Αχ..»
- Άντε πάλι. Καλέ, τι έγινε; Μπερδεύτηκες;; Το είπε αυτό η προηγούμενη, γιατί λες τα ίδια;
- Εε τι να κάνω, αυτό μου δώσανε, αυτό λέω!!
- Δεν θα βγάλω άκρη με εσάς, τελειώσαμε νομίζω;;
- Εεεεε, είμαι κι εγώ εδώ!!
- Άντε, παρουσιάσου κι εσύ, να δούμε τι θα καταλάβεις.
- Ευπειθώς αναφέρω.. Σκέψη ενδέκατη: «Είμαι καλά, ευχαριστώ και θέλω...εε, θέλω....»
- Τι θέλεις;
- Θέλω...θέλω... θέλω να.....
- Πες το γρήγορα!
- Δεν μπορώ να το πω γρήγορα, περίμενε λίγο.. Θέλω....
- Λήξη χρόνου. Λυπάμαι. Τελειώσαμε. Δόξα σοι!!

Αν διαβάσατε μέχρι εδώ, κεραστείτε παρακαλώ, μια αγκαλιά μεγάλη ο καθένας. Αγκαλιά σφιχτή, αποπνικτική θα έλεγα, από εμένα. Εικονικό/ψεύτικο το δώρο, αληθινή όμως η πρόθεση.
Και ένα «ευχαριστώ» ειλικρινές, από καρδιάς, στους ανθρώπους που ένιωσα και νιώθω τόσο όμορφα κοντά τους εδώ μέσα. Ιδιαίτερα θα ήθελα να ευχαριστήσω το λατρεμένο ξωτικούλι, που με βρήκε μέσα στο χάος του διαδικτύου και με αγκάλιασε και από τότε με κρατά αιχμάλωτή της, στο μυστηριώδες μα και τόσο μαγικό φρακταλάκι, το υπέροχο αυτό πλάσμα που πειρατεύει τις καρδιές όσων τη γνωρίσουν, στην πολυαγαπημένη Υπατιούλα, που η σοφία των λόγων της και η ζεστασιά της καρδιάς της δεν μπορούν παρά να σε κερδίσουν για πάντα, στον καλό μου συνοδοιπόρο Ηλία με τη ζεστή καρδιά και τα υγρά από τις σκέψεις μάτια που ήταν από τους πρώτους που γνώρισα, στον Παιχνιδιάρη (όνομα και πράμα!) για τους λόγους που ξέρει κι εκείνους που δεν ξέρει, στην μαγισσούλα, την καλή μου μαγισσούλα που τόση μα τόση καλοσύνη και τρυφερότητα πάντοτε μας δωρίζει και κάνεις τις μπλογκοζωές μας ομορφότερες, στην τρυφερή Μαργκούλα, την ευαίσθητη μα και δυνατή μας, πολυτάλαντη Margo, φάρος αξιών και πυξίδα Καλού γύρω μας, στην υπέροχη Άστρια, το πιο γλυκό αστεράκι της μπλογκόσφαιρας που με την χρυσή του καρδιά φωτίζει όποιο μέρος και αν περάσει, στην καλή μου Θαλασσένια που από το λίγο που έχω γνωρίσει καταλαβαίνω πως είναι σπουδαίος άνθρωπος, στη γλυκιά και ευαίσθητη Νερένια που έχει το ωραιότερο μουσικό αρχείο της μπλογκόσφαιρας, στην καλή μου Πεταλουδίτσα που, παρόλο που λίγο γνωρίζω, πολύ θαυμάζω και όλο θέλω να πειράζω (γιατί δεν καταλαβαίνω σχεδόν τίποτε από όσα -σοφά- γράφει!) και στους συνοδοιπόρους Ευρύνοος, Logia, A-Κεντάρου, Κική, JK-Skroutzakos, Νηφάλια Μέθη και WIND που λιγότερο γνωρίζω αλλά πολύ θαυμάζω και εκτιμώ.
Είστε όλοι σπουδαίοι. Ευχαριστώ που διαφέρετε και που με τις φωνές σας, φωτίζετε τον κόσμο.

Με αγάπη μωρέ, με Αγάπη

το τεμπελόφτερο

Υγ για κουβεντολόι παιδιά παραπάνω, σε νέα ανάρτηση, για οικονομία στο ανσασέρ...;)

Καλημερούδια είπαμε; Δεν είπαμε!

Καλημερούδια :):):)

Τα υπόλοιπα, παρακάτω ;)