Γιατί δεν είναι όλα προσαρμοσμένα στα μέτρα μας.....

ΠΑΡΑΚΑΛΩ...ΜΗΝ ΠΑΤΑΤΕ ΤΟΥΣ ΣΚΑΝΤΖΟΧΟΙΡΟΥΣ...

Ήταν Ιούνιος όταν στους δρόμους της Κέρκυρας και σε οδήγηση μισής ώρας, μετρούσα καθημερινά 3-4 νεκρούς, σχεδόν λιωμένους, σκαντζόχοιρους. Δεν μας προλαβαίνουν βλέπετε, όταν τρέχουμε σαν τρελοί, ενώ ξέρουμε, ενώ υποψιαζόμαστε, πως στην επόμενη στροφή, ένας φοβισμένος σκαντζόχοιρος θα προσπαθεί να κάνει το μεγάλο βήμα, να διασχίσει το Μαύρο Ποτάμι, για λίγη τροφή, για λίγο συντροφιά, για μια νέα αναζήτηση. Δεν ξέρω πραγματικά πόσα από αυτά τα υπέροχα πλάσματα καταφέρνουν να διασχίζουν έστω και για μια φορά στη ζωή τους έναν από τους ανθρώπινους δρόμους μας μα είναι στ' αλήθεια πολύ άδικο και κρίμα. Η αλαζονεία του ανθρώπου για άλλη μια φορά στο προσκήνιο...

Πίστευα πως όταν τελείωνε το καλοκαίρι δεν θα βλέπαμε άλλα διαμελισμένα ζώα στο δρόμο μα φαίνεται πως αυτό δεν σταματά. Παρόλο που η μεγάλη θερινή κίνηση σταμάτησε, παρόλο που κάποια ζώα έπεσαν ήδη σε χειμερία νάρκη, ακόμα συναντώ, όχι ευτυχώς τόσο συχνά όσο στις αρχές καλοκαιριού αλλά ακόμα αρκετά που να με κάνουν να προβληματίζομαι. Και βέβαια μαζί με αυτά και άλλα ζώα όπως γάτες, ιδιαίτερα μικρής ηλικίας που τα χάνουν μπροστά στις κομπλεξικές μας ταχύτητες και τα κομπλεξικά μας αυτοκίνητα και αφήνονται στο έλεός μας.... Έλεος βρε παιδιά! Έλεος!

WINNER OF THE "MERCY" AWARD